چرا بايد براي ادامه ي تحصيل به خارج از کشور بروم؟
چه کساني بايد به فکر اخذ پذيرش از دانشگاه هاي خارج از کشور باشند؟
تصميم گيري براي گرفتن پذيرش چه معيار هايي دارد؟
بهتر است براي مقطع ارشد بروم يا دکتري؟
با رفتن به خارج از کشور چه موقعيت هايي را در ايران از دست مي دهم؟ و چه موقعيتهايي را در خارج از کشور بدست مي آورم؟
آيا همه ي دانشجويان بايد براي ادامه ي تحصيل به خارج از کشور بروند؟
آيا ادامه تحصيل در مقطع دکتري در خارج از کشور صرفاً يک وسيله براي رفتن از ايران است؟
آيا بايد به هر قيمتي از کشور رفت؟
آيا بايد با هر رشته اي براي خارج از کشور اقدام کرد؟
هزينه فرصت هاي رفتن به خارج از کشور براي ادامه ي تحصيل چيست؟
امروزه دغدغه ی بسیاری از فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در کشور عزیزمان ایران این است که برای داشتن آینده ای بهتر و آرمانی تر باید چه مسیری را انتخاب کنند؟! آیا باید برای ادامه ی تحصیل در مقطع ارشد و به ویژه دکتری به دانشگاههای خارج از کشور بروم؟، آیا باید تحصیلاتم را در مقاطع عالی در ایران دنبال کنم؟، آیا هر کسی که به دانشگاههای خارج از کشور رفته است، موفق شده است؟! آیا باید در ایران بمانم و دیگر درس را ادامه ندهم و وارد بازار کار بشوم؟، اگر بخواهم کار کنم، از کجا باید شروع کنم؟ و بسیاری سوالات دیگر که دانشجویان عزیز در این برهه از زندگی از خودشان می پرسند. حتی گاهی زمان این تصمیم گیری ها به چند سال نیز می رسد و دانشجو به دلیل نداشتن یک راهنمای آگاه که به ذهنش خط دهد، فقط و فقط زمان را از دست می دهد تا آنجا که حتی به بی انگیزگی می رسد.
شاید شما خود زمانی که این متن را می خوانید دچار این سردرگمی در انتخاب مسیرتان شده باشید. بله، بدون شک هر فردی که در ذهن خود برای خویش آینده ی خوبی را تصور می کند، دچار این سردرگمی می شود؛ اما، زمان تصمیم گیری می تواند با مشاوره و استفاده از تجربه افراد آگاه کوتاه تر شود.
لطفاً زمان با ارزش زندگی خود را به سعی و خطا کردن و رسیدن مجدد به تجربه دیگران تلف نکنید.
فرایند خروج از کشور و ادامه تحصیل در دانشگاه های معتبر جهان، یک نسخه ی از پیش تعیین شده نیست که بخواهیم برای هر فرد آن را تجویز کنیم و به او بگوییم که با این فرمول به موفقیت می رسید. فرآیند اپلای کردن یک فرآیند کاملاً شخصی است و تنها یک سری از پیش نیازهای اولیه آن برای همه ی افراد شرایط مشابهی دارد.
اولین گواه بر این ادعا آن است که قدم صفر اپلای کردن، "تصمیم گیری" است. معیارهای اپلای کردن برای هر فرد می تواند کاملا متفاوت باشد، تا آنجا که خروج از کشور برای یک شخص می تواند کاملاً مفید و برای فرد دیگر می تواند کاملاً برعکس آن باشد. شما زمانی می توانید یک مسیر اپلای خوب را به مقصد برسانید، که با تمام وجودتان به شما اثبات شده باشد که باید به این مقصد برسید.
متاسفانه آفت بزرگ در پروسه ی اپلای کردن این جمله است که " چون همه ی دوستان و نزدیکان، و به طورکلی بسیاری از دانشجویان دارند برای خروج از کشور اقدام می کنند، پس من هم باید بروم!!!!"